یکی از حکایات تأملبرانگیز دربارهی آیتالله بروجردی مربوط به اواخر عمر ایشان است. نقل شده که ایشان، با وجود خدمات گستردهای که در ایران و خارج از کشور انجام داده بودند، همچنان نگران خلوص اعمال خود بودند.
در یکی از روزهای زمستان، مرحوم آقای زاهدی که هممباحثهای حضرت امام خمینی و آیتالله سید احمد زنجانی بود، مشاهده کرد که آیتالله بروجردی کنار کرسی نشسته و مغموم هستند. وقتی علت را جویا شد، ایشان فرمودند: «اواخر عمر من است و دستم خالی است و چیزی ندارم.» اطرافیان ایشان با تعجب گفتند: «آقا! شما اینهمه خدمات در ایران و خارج از ایران انجام دادید.» اما ایشان پاسخ دادند: «وَأخْلِصِ الْعَمَلَ، فَإِنَّ النّاقِدَ بَصیرٌ بَصیرٌ»؛ یعنی آن کسی که بناست این اعمال را بپذیرد، بسیار بصیر و دقیق است
جهت مشاهده سخنرانی کلیک نمایید

بسیار عالی و فوق العاده بود مطالب و استفاده کردیم
خداقوت بهتون، پاینده و مانا باشید. منتظر مطالب خوب و عالی شما هستیم🌷